بدترین دعواهای اوپک در یک نگاه

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، گروه اوپک پلاس که شامل اوپک، روسیه و متحدان دیگر می شود، نخستین بار مذاکرات برای همکاری در زمینه تولید نفت را در سال ۲۰۱۶ آغاز کردند و این گروه نیز شاهد اختلافاتی بوده که قابل توجه ترین آنها شکست مذاکرات در مارس سال ۲۰۲۰ به دنبال بحران کووید ۱۹ در بازار نفت بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رویترز در گزارشی به بررسی برخی از جدی ترین مشاجرات اخیر در اوپک و اوپک پلاس پرداخته است:

اختلاف امارات متحده عربی و عربستان سعودی در سال ۲۰۲۱

امارات متحده عربی و عربستان سعودی ماه میلادی جاری درباره نحوه تسهیل محدودیت تولید نفت گروه اوپک پلاس با یکدیگر اختلاف پیدا کردند. مذاکرات پس از ناکامی برای حل اختلاف، دوشنبه هفته جاری لغو شد و تاریخ نشست بعدی وزیران اوپک پلاس هنوز تعیین نشده است.

شکست این مذاکرات باعث شد قیمتهای نفت به بالاترین حد از سال ۲۰۱۸ صعود کنند. نفت برنت روز سه شنبه حدود ۷۸ دلار در هر بشکه بود که بیش از ۴۰ درصد رشد از ابتدای سال میلادی جاری تاکنون نشان می دهد. عربستان سعودی که بزرگترین تولیدکننده عضو اوپک است، خواهان تسهیل محدودیت عرضه به میزان دو میلیون بشکه در روز در فاصله اوت تا دسامبر سال میلادی جاری و تمدید مدت اجرای پیمان محدودیت عرضه تا پایان سال ۲۰۲۲ به جای آوریل سال ۲۰۲۲ است.

امارات متحده عربی با تمدید مدت اجرای پیمان محدودیت عرضه مخالفت و اعلام کرده می‌تواند از افزایش تولید به میزان دو میلیون بشکه در روز تا پایان سال ۲۰۲۱ حمایت کنند اما خواهان به تاخیر افتادن مذاکرات درباره تمدید مدت اجرای این پیمان تا آوریل سال ۲۰۲۲ است. عربستان سعودی تا کنون با این پیشنهاد مخالفت کرده است.

فروپاشی مذاکرات اوپک پلاس در سال ۲۰۲۰

پیمان نفتی سه ساله اوپک پلاس در مارس سال ۲۰۲۰ پس از اینکه مسکو حاضر نشد از کاهش بیشتر تولید نفت در واکنش به شیوع ویروس کرونا و افت تقاضا حمایت کند، منحل شد. اوپک در واکنش به شکست مذاکرات، سقف محدودیت تولید خود را برداشت.

قیمت نفت در هفته‌های پس از برگزاری این نشست، به رکورد پایین ۱۶ دلار در هر بشکه سقوط کرد که به دلیل جنگ قیمت میان تولیدکنندگان و فروپاشی تقاضا به دلیل شیوع همه‌گیری کووید ۱۹ بود.

اوپک پلاس در آوریل دوباره به پای میز مذاکره بازگشت و با محدودیت عرضه به میزان تاریخی موافقت کرد. این توافقی بود که با مداخله دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا حاصل شد و کمک کرد قیمت نفت روند بهبودی را آغاز کند.

 شکست مذاکرات دوحه در سال ۲۰۱۶

توافق برای فریز تولید نفت توسط تولیدکنندگان اوپک و غیراوپک و حمایت از بازار که دچار اشباع عرضه شده بود در آوریل سال ۲۰۱۶  از هم فرو پاشید. قیمت‌های نفت که از ۲۷ دلار در ابتدای سال ۲۰۱۶ به حدود ۴۰ دلار بهبود پیدا کرده بودند، دوباره متزلزل شدند.

 ایران که در آن زمان دومین تولیدکننده بزرگ عضو اوپک پس از عربستان سعودی بود، استدلال کرده بود به دلیل این که پس از لغو تحریمهای بین المللی به دنبال احیای سطح تولید خود است، به فریز نفتی ملحق نخواهد شد.

عربستان سعودی که اعلام کرده بود مایل است این توافق را بدون ایران امضا کند، درخواست کرد دعوت تهران به مذاکرات دوحه لغو شود و سپس از ایران خواست به مذاکرات فریز تولید ملحق شود. این مذاکرات پس از این‌که بیانیه وزیران آن نتوانست مورد توافق قرار گیرد، بی نتیجه ماند. اندکی بعد در سال ۲۰۱۶ اعضای اوپک پلاس  دوباره گرد هم آمدند و با پیمانی برای محدودیت عرضه موافقت کرد که در سال ۲۰۱۷ آغاز شد.

 عدم توافق بر سر بازگشت نفت ایران در سال ۲۰۱۵

اوپک در دیداری که در دسامبر سال ۲۰۱۵ برگزار شد، پس از این که ایران اعلام کرد کرد هیچ گونه محدودیت تولیدی را تا زمان احیای تولید خود که سالها تحت تحریمهای غربی قرار داشته است، قبول نخواهد کرد نتوانست درباره سقف تولید نفت به توافق برسد. عدم توافق قیمت نفت را به حدود ۴۳ دلار رساند که نزدیک به پایین ترین رکورد شش ساله بود.

عبدالله البدری، دبیرکل وقت اوپک اظهار کرد: اوپک نمی‌تواند روی هیچ آماری به توافق برسد زیرا نمی تواند پیش بینی کند ایران چه میزان نفتی را در سال ۲۰۱۶ با برچیده شدن تحریم‌ها به بازار اضافه خواهد کرد.

یکی از بدترین دیدارهای اوپک در سال ۲۰۱۱

مذاکرات اوپک در ژوئن سال ۲۰۱۱ بدون اینکه توافقی برای افزایش تولید حاصل شود، بی نتیجه ماند. عربستان سعودی نتوانست اعضای دیگر را برای افزایش تولید و جبران کمبود عرضه ناشی از جنگ در لیبی متقاعد کند.

آمریکا ریاض را برای دستیابی به یک توافق معتبر به منظور محدود کردن قیمت نفت تحت فشار قرار داد اما اکثر اعضای کوچکتر از جمله کسانی که از نظر سیاسی با آمریکا مخالف بودند مانند ایران و ونزوئلا مخالف این برنامه بودند. اگرچه عربستان سعودی متعهد شده بود تولید خود را به صورت یک جانبه به منظور محدود کردن روند صعودی قیمت‌ها افزایش دهد، قیمت نفت در روز این نشست یک دلار افزایش یافته و به بالای ۱۱۷ دلار در هر بشکه رسید.

علی النعیمی وزیر نفت وقت عربستان سعودی اظهار کرده بود این یکی از بدترین دیدارهایی است که تاکنون داشته ایم.

گفت و گوی تیم بایدن با عربستان و امارات درباره مذاکرات اوپک

کد خبر 612759 برچسب‌ها نفت - اوپک پلاس نفت - اوپک

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: نفت اوپک پلاس نفت اوپک عربستان سعودی محدودیت عرضه سال ۲۰۱۶ تولید خود تولید نفت اوپک پلاس قیمت نفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۶۲۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«نقطه گیر» مذاکرات آتش‌بس کجاست؟

مذاکره‌کنندگان اسرائیلی و حماس روز چهارشنبه در بحبوحه فشار بر سر توافق پیشنهادی برای آتش‌بس در قاهره حضور داشتند؛ اگرچه مقامات اسرائیلی گفتند که شکاف‌های عمده‌ای بین طرفین باقی مانده است. این هیات‌ها روز سه‌شنبه، ساعاتی پس از ورود تانک‌ها و نیرو‌های اسرائیلی به شهر رفح در جنوب غزه و کنترل گذرگاه مرزی با مصر وارد شدند.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ اساسی‌ترین «نقطه گیر» در مذاکرات بر عبارتی متمرکز است که در پیشنهاد‌های مورد تایید اسرائیل و حماس آمده است: راهی به سوی «آرامش پایدار». در بازنگری حماس، این عبارت به وضوح به‌عنوان پایان دائمی جنگ و خروج کامل نیرو‌های اسرائیلی از نوار غزه تعریف شده است.

نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل همواره با هرگونه توافقی که صراحتا خواستار آتش‌بس دائمی باشد، مخالفت کرده و گفته است تا زمانی که حماس نابود نشود و گروگان‌ها آزاد نشوند، نیرو‌های اسرائیلی جنگ در غزه را متوقف نخواهند کرد.

«ایزابل کرشنر» در گزارش ۸ مه در نیویورک‌تایمز نوشت، نتانیاهو روز سه‌شنبه گفت که پیشنهاد اصلاح‌شده حماس «بسیار دور از خواسته‌های اصلی اسرائیل است». وی در بیانیه خود افزود: «فشار نظامی بر حماس شرط اساسی برای آزادی گروگان‌های ما است.» نتانیاهو که از سوی ایالات متحده و دیگر متحدانش برای موافقت با آتش‌بس تحت فشار است، گفت درحالی‌که هیاتی «سطح متوسط» را به مذاکرات فرستاده است، اما «در کنار هم، ما به جنگ علیه حماس ادامه می‌دهیم.»

جان‌اف کربی، سخنگوی کاخ سفید، روز سه‌شنبه گفت که مذاکرات در «مرحله حساسی» است و «نباید دلیلی وجود داشته باشد که آن‌ها نتوانند بر این شکاف‌های باقی‌مانده فائق آیند.» تحلیلگران گفتند که حمله اسرائیل به رفح ممکن است فشار بر حماس را برای دستیابی به توافق افزایش دهد یا مذاکرات را از ریل خارج کند. ارتش اسرائیل ادعا کرد که به داخل شهر رفته است تا زیرساخت‌های حماس را که در حمله اخیر علیه ۴سرباز اسرائیلی مورد استفاده قرار گرفت، نابود کند. به نظر نمی‌رسد این اقدام همان تهاجم زمینی کامل به رفح باشد که اسرائیل مدت‌هاست وعده آن را می‌دهد و متحدانش برای جلوگیری از آن تلاش می‌کنند.

چالش‌های نتانیاهو

«استیون ارلنگر»، رئیس سابق دفتر بیت‌المقدس نیویورک‌تایمز، هم در گزارش ۸مه نوشت، بنیامین نتانیاهو به‌عنوان فردی شناخته می‌شود که دوست دارد زمان را به بازی بگیرد و تصمیمات بزرگ را به تعویق بیندازد. اما ممکن است دیگر نتواند این کار را انجام دهد. به لحاظ داخلی، شرکای ائتلافی او در راست افراطی تهدید می‌کنند که اگر او با آتش‌بس موافقت کند و تلاشی برای پاک‌سازی حماس از رفح نکند، دولت را متلاشی خواهند کرد.

از نظر نظامی، منطق استراتژیک این است که با تصرف رفح و کنترل مرز با مصر، انهدام حماس کامل شود. اما از نظر دیپلماتیک، متحدان او، به‌ویژه ایالات متحده، وی را تحت فشار قرار می‌دهند تا بر سر آتش‌بس توافق کند و از رفح و تلفات غیرنظامی بالقوه‌ای که یک عملیات در مقیاس بزرگ ایجاد می‌کند، بگذرد؛ بنابراین نتانیاهو در حال حاضر در چندین جبهه به‌طور همزمان در حال مذاکره و مانور است که همه این‌ها تاثیر بسزایی در هدایت جنگ و آینده خود او به‌عنوان نخست‌وزیر دارد.

هشدار‌های اخیر او به فلسطینی‌ها در بخش‌هایی از رفح برای حرکت به مناطقی که اسرائیل به‌عنوان امن اعلام کرده است، اواخر دوشنبه‌شب با تصرف بخش غزه نشین توسط ارتش اسرائیل دنبال شد و این سیگنال را به ائتلاف راست افراطی کابینه او، حماس و دولت بایدن ارسال کرد که او به اولویت دادن به منافع امنیتی اسرائیل همچنان می‌دهد.

مهم‌تر از آن، کابینه جنگی اسرائیل که شامل چهره‌های ارشد اپوزیسیون است، از این تصمیم‌ها حمایت کرد. تصرف گذرگاه رفح به مصر برای تکمیل کنترل امنیتی اسرائیل بر مرز‌های غزه، از یک عملیات نظامی گسترده در خود رفح که مملو از غیرنظامیان آواره است، جلوگیری کرده است.

این ممکن است نشان‌دهنده این باشد که اسرائیل در نهایت در حال آماده شدن برای موافقت با – حداقل- آتش‌بس موقت در غزه است؛ حتی با وجود نامشخص بودن نتیجه این مذاکرات. «دانیل سی. کورتزر» سفیر سابق ایالات‌متحده در اسرائیل که اکنون در پرینستون است، گفت: «نتانیاهو به جهات مختلف کشیده می‌شود و فشار‌ها بر او برای پاسخ دادن افزایش می‌یابد. مهم‌ترین چیز تمایل نتانیاهو برای اجتناب از انتخابات جدید است که می‌تواند به معنای از دست دادن قدرت و تجدید پرونده‌های مختلف دادگاه علیه او باشد.»

کورتزر افزود: «بقای سیاسی همیشه در محاسبات نتانیاهو رتبه اول را دارد.». او گفت، سپس فشار‌های رقابتی از سوی «افراطی‌های ائتلاف او که می‌خواهند جنگ را ادامه دهند» و از سوی خانواده‌های گروگان‌ها که از وی می‌خواهند آتش‌بس و آزادی افراد بیشتری را در اولویت قرار دهد، وجود دارد.

کورتزر خاطرنشان کرد: از نظر خارجی، فشار از سوی مقامات دولت بایدن و برخی در کنگره «که صبر خود را نسبت به وضعیت انسانی از دست می‌دهند» وجود دارد. آن‌ها خواهان آتش‌بس هستند و با حمله گسترده به رفح مخالفند. کورتزر گفت درنهایت «تهدید واقعی و مستمر تشدید تنش، به‌ویژه از سوی حزب‌الله» وجود دارد.

از بعد سیاسی، نتانیاهو ناامید است که بتواند ائتلاف خود را که دارای ۶۴کرسی در کنست با اکثریت محدود است، حفظ کند. شرکای راست افراطی او، ایتامار بن‌گویر و بزالل اسموتریچ، با هم ۱۴کرسی را در اختیار دارند و آن‌ها متعهد شده‌اند که اگر نخست‌وزیر امتیازات زیادی بدهد و با آتش‌بس در غزه موافقت کند، کابینه را ترک خواهند کرد.

آن‌ها اصرار دارند که ارتش به سمت رفح حرکت کند. گادی آیزنکوت، ژنرال سابق و یکی از اعضای اپوزیسیون کابینه جنگ، این دو نفر را به «باج‌خواهی سیاسی» و مانع از بازگشت حداقل برخی از گروگان‌ها متهم کرد. اما تقریبا به‌طور قطع انتخابات جدید ائتلاف جدیدی را بدون بن‌گویر و اسموتریچ ایجاد می‌کند؛ بنابراین نتانیاهو فضایی برای مانور دارد.

از بعد نظامی، مقامات نظامی و تحلیلگران اسرائیل تاکید می‌کنند که قطع قاچاق تسلیحات و تجهیزات از مصر از طریق تونل‌های زیر رفح از نظر استراتژیک برای اسرائیل مهم‌تر از باقی ماندن رزمندگان حماس است. به‌رغم انکار مصر از قاچاق گسترده به غزه، مقامات اسرائیلی بر این باورند که بسیاری از زرادخانه‌های فوق‌العاده و تجهیزات ساختمانی که حماس در غزه انباشته کرده، از طریق تونل‌ها از مصر وارد شده است.

«کوبی مایکل» از موسسه مطالعات امنیت ملی، یک گروه تحقیقاتی در تل‌آویو گفت: «اگر جنگ را بدون مسدود کردن تونل‌ها پایان دهیم، حماس یا هر سازمان دیگر در نوار را قادر می‌سازیم تا ظرفیت‌های نظامی خود را بازسازی کنند.»

ناتان ساکس، مدیر مرکز سیاست خاورمیانه در موسسه بروکینگز گفت که حتی یک عملیات ساده در رفح «همزمان با چندین هدف نتانیاهو مطابقت دارد.» ساکس گفت: «نتانیاهو واقعا معتقد است که عملیات در رفح برای اهداف کلی اسرائیل نه صرفا در تعقیب نیرو‌های باقی‌مانده حماس، بلکه برای قطع توانایی‌شان برای تامین مجدد از طریق قاچاق از طریق مرز مصر حیاتی است.» ساکس ادعا کرد که عملیات نظامی «همچنین بر حماس فشار می‌آورد تا از برخی از خواسته‌های گسترده‌تر خود در مذاکرات آتش‌بس چشم‌پوشی کند.»